Rano niechcący trafiliśmy do Porto Ercole. Droga przez Riserva della Feniglia jest fajna, wiedzie przez sosnowy las, ale trudno na nią trafić. Właściwie bez pomocy autochtonów, zaryzykowałbym stwierdzenie, że jest to niemożliwe.



Na wspomnianej wyżej drodze.


I jeszcze raz.

Po wydostaniu się z Monte Argentario, postanowiliśmy pozwiedzać ruiny starożytnego miasta, o wdzięcznej nazwie Cosa. Nie powiem, żeby mnie powaliły na kolana, ale przynajmniej rozwiesiliśmy śpiwory przed muzeum i podczas, gdy my podziwialiśmy pozostałości rzymskiej metropolii ;), śpiworki nam się pięknie wysuszyły po dzisiejszym mokrym poranku na plaży. Po wizycie, postanowiliśmy już nie zbaczać do żadnych zabytków, o których wcześniej nic nie słyszeliśmy, chyba, że będziemy mieli śpiwory do wysuszenia ;).

Ancorek atakuje Cosę, w opatentowanym przez siebie sposobie noszenia kasku (na czapkę z daszkiem :).


Ancorek już w Lazio.

Po następnym odcinku drogi ekspresowej, zdecydowaliśmy, że już na pewno uciekamy na wyspę, więc czem prędzej udaliśmy się do Civitavecchia, skąd popłynęliśmy nocą na Sardynię.


Plaża przed Monte Arg.) - Porto Ercole - Ansedonia (zwiedzanie Cosy) - Pescia Romana - Civitavecchia

Rano znowu było pochmurno i wietrznie. Niestety, teraz mamy do pokonania kilka odcinków drogi ekspresówką. Nie przepadam za takimi odcinkami, a Ancorek jeszcze mniej za nimi przepada. Wczoraj zaczęliśmy rozważać nowy, chytry plan, a właściwie to chytrą zmianę planu wcześniejszego, już chytrego, na nowy - jeszcze chytrzejszy. Otóż zamiast jechać na południe, a potem wracać - przez pewnie cały dzień - pociągiem, można popłynąć na Korsykę lub Sardynię, pojeździć po wyspie i wrócić promem do La Spezii. Następny odcinek ekspresówki tylko upewnił nas o słuszności pomysłu. Udaliśmy się więc w kierunku Porto Santo Stefano, z zamiarem wybadania tematu. Jak się znów okazało nasza mapa jest niewiele warta, bo promy z tego portu na żadną z tych wysp nie kursują. Braliśmy taki wariant pod uwagę i w takim przypadku mieliśmy plan B, który polegał na udaniu się do Civitavecchia i stamtąd popłynięciu na wyspę. Tutaj niestety do głosu doszła Opatrzność, która nam to uniemożliwiła, za pośrednictwem pękniętej szprychy. Ta sama Opatrzność nie pozwoliła mi - chyba przez nieopatrzność - na zabranie zapasowych szprych, o czym pamiętałem jeszcze dwa dni przed wyjazdem. Efektem było duże opóźnienie, bo musiałem na takim kole jechać ponad 10 km., a Opatrzność nakazała właścicielowi jedynego sklepu rowerowego w Orbetello otwierać go o 16:45. W okolicach sklepu spotkaliśmy dwóch sakwiarzy z USA, którzy też czekali na otwarcie z urwaną tylną przerzutką, więc w sumie to dla nas Opatrzność okazała się być całkiem łaskawa.

Spaliśmy na plaży, we wcześniej upatrzonym miejscu. Zabawne jest to, że jedząc tam drugie śniadanie, stwierdziliśmy, że takie miejsca zawsze trafiają się nam o zdecydowanie nieodpowiedniej porze :).


Ancorek wśród oliwek wyjeżdża z Maremmy


Maremma


Zakaz wjazdu rowerów z osłoną na łańcuch i bez sakw, przed drogami ekspresowymi, nas na szczęście nie dotyczy :)


Orbetello




Alberese - Albinia - Orbrtello - Porto Santo Stefano

Na lekko. Odpoczynek - zwiedzanie parku, leżenie na plaży, czytanie, pisanie, picie, palenie i różne takie ;).




Chodził lisek koło drogi i sępił...


...i coś tam nawet wysępił...


Różowy Ancorek w zielonej Maremmie


Różowy Ancorek w zielonej Maremmie II - Reaktywacja


Bydlaki z Maremmy


Park Maremma

Znowu wirtualny most! Musieliśmy jechać do Grosseto, chociaż wcale nie planowaliśmy, ale wpław przez rzekę byłoby ciężko ;).


Torre Mozza


Wjeżdżamy do Parku Narodowego Maremma

San Vincenzo - Populonia - Marina di Grosseto - Grosseto - Marina di Alberese - Alberese

Wietrznie, a właściwie to bardzo wietrznie.
Prognoza pogody nie była optymistyczna. Zdecydowaliśmy, że wyruszymy wcześnie rano i może uda nam się uciec przed ulewą. Prawie się udało, bo tylko raz - w okolicach Livorno nas zmoczyło. Jak już przestało padać, tak się cieszyliśmy, że nawet nie narzekaliśmy na wiatr, choć ten rzeczywiście pokazywał co potrafi. Nagrodą była rewelacyjna miejscówka nad morzem, za San Vincenzo i o dziwo nawet bez tabliczek o zakazie biwakowania. Spaliśmy więc prawie na legalu ;).


Gdzieś za Livorno


Five o'clock


Tu dzisiaj śpimy





Marina di Pisa - Livorno - San Vincenzo

Obudził nas deszcz. Po złożeniu namiotu i wyruszeniu rozpadało się na dobre. Zatrzymaliśmy się w jakimś barze, żeby trochę przeczekać deszcz, po czym ruszyliśmy w kierunku Pisy, a z niej znów nad morze. Mokliśmy dzisiaj kilka razy i w Marina di Pisa zdecydowaliśmy się na postój i nocleg.


Marina di Pisa






Marina di Torre del Lago - Pisa - Marina di Pisa

Do La Spezii pojechaliśmy samochodem i stamtąd ruszyliśmy już na rowerach w dwutygodniową podróż.
Pierwszy dzień minął całkiem sympatycznie.
Zupełnie niepotrzebnie zrobiliśmy podjazd do Montemarcello, zbaczając z ustalonej wcześniej trasy, bo zobaczyliśmy drogowskaz reklamujący zabytkowe miasteczko, jako "jedno z najpiękniejszych w Italii". Cóż, nie urzekło nas ono jakoś szczególnie, a nawet nieszczególnie...
Dużo bardziej podobała nam się zabytkowa część gminy Ameglia, gdzie najpierw dowiedzieliśmy się, że czeka nas długi objazd, bo mostu, zaznaczonego na mapie już nie ma. Później nasza informatorka się zreflektowała, bo sobie przypomniała, że mostu wprawdzie rzeczywiście nie ma, ale na drugą stronę rzeki Magra można dostać się promem.
Dalsza droga wiodła już nad samym morzem i praktycznie jedno miasto przechodziło w drugie aż do Viagreggio. Właściwie cały czas straszyły nas ciężkie chmury, ale cały dzień udało się przejechać bez deszczu.


Dwie wieże - pierwsza w Ameglii, druga w Montemarcello


Widok ze zjazdu z Montemarcello. Chmury straszą.


Gdzieś, na jakiejś plaży

La Spezia - Lerici - Ameglia - Montemarcello - Fiumaretta - Viareggio - Marina di Torre del Lago

Gattinara

Do Ulubionego Sklepu Rowerowego + miasto.

Gattinara - Grignasco - Borgosesia - Grignasco - Gattinara
Gattinara

Gattinara - Roasio - Brusnengo - Roasio - Gattinara
Gattinara