Gattinara

Najpierw skoczyłem sam na ryżowe kółko, a później pojechaliśmy z Ancorkiem do Cossato na zakupy do Esselunga. Wróciliśmy przez ryżowiska zahaczywszy pizzerię w Roasio.


Benzyna droga, trzeba więc na zakupy rowerem...


Ryżowy wieczór


Gattinara - Lenta - Ghislarengo - Arborio - San Giacomo Vercellese - Rovasenda - Lenta - Gattinara

Gattinara - Roasio - Cossato (zakupy w E.)- Brusnengo - Rovasenda - Roasio (pizza) - Gattinara

Gattinara
Gattinara - Rovasenda - Lenta

Do Varallo skoczyliśmy do południa, potem wróciliśmy do domu na szybki obiad i pojechaliśmy do Bielli.


W drodze z Varallo

Gattinara - Pratosesia - Borgosesia - Quarona - Varallo i powrót tą samą drogą
Gattinara - Rovasenda - Brusnengo - Cossato - Biella - Cossato - Gattinara

Najpierw pojechaliśmy do pepeBike naokoło, by wrócić... jeszcze bardziej naokoło. Potem wycieczka do Borgosesii na kawę.


Ancorek na kawie w Borgosesii

Gattinara - Rovasenda - Busnengo - Rovasenda - Ghislarengo - Lenta - Gattinara
Gattinara - Pratosesia - Borgosesia - Pratosesia - Gattinara

Jedno trochę większe, a drugie... trochę mniejsze, czyli dwie rundki wśród pól ryżowych.

Gattinara - Lenta - Ghislarengo - Rovasenda - Lenta - Gattinara
Gattinara - Rovasenda - Lenta - Gattinara

Późnowieczorno-nocna wycieczka na pizzę do Quarony. Wracając, około 22:30, nasz miasteczkowy termometr wskazywał 27C'. A po około pół godzinie rozpętała się niesamowita burza. To znak, że Lucifero - niosący gorące powietrze front afrykański - ustępuje Beatrice, która miała przynieść burze. Z piekła do nieba? Chyba tak, ale przez czyściec. ;)

W sumie to mieliśmy niezłego fuksa, że zdążyliśmy przed tą burzą. Niby gdzieś daleko się błyskało, ale powątpiewaliśmy, że spadnie choćby kropla deszczu, a tu proszę jakie wejście Beatrice. Z babami jednak nie ma żartów. ;)

Gattinara - Serravalle Sesia - Borgosesia - Quarona - Borgosesia - Prato Sesia - Gattinara

Taką wdzięczną nazwę nosi kolejny (już chyba siódmy) front gorącego powietrza znad Afryki. Wyjeżdżając z domu około 18-tej miasteczkowy termometr pokazywał 34C'. Nie wiem jaka temperatura była w południe i nie chcę wiedzieć.

Gattinara - Lenta - Ghislarengo - Rovasenda - Lenta - Gattinara

Żar cały dzień lał się z nieba. Dopiero około 19-tej zebraliśmy się na małą przejażdżkę, bo po wczorajszym "opalaniu" mieliśmy słońca trochę dość.

Gattinara - Lenta - Gattinara

Pojechaliśmy samochodem do Valnontey w Gran Paradiso w piątek późnym wieczorem. Nockę spędziliśmy pod namiotem (na dziko), a rano na rowery. Będąc już wcześniej na wycieczkach pieszych w tych okolicach, widzieliśmy sporo fajnych tras rowerowych. Niestety, pora okazała się nie najlepsza, bo szlaki te pełne były turystów, nierzadko z psami, co bardzo skutecznie zniechęcało do jeżdżenia po nich rowerem. Drogi asfaltowe były z kolei zawalone autami. Całości rozczarowania dopełniła pogoda. Palące słońce było naprawdę palące i dało nieźle w kość.


Cudownie gwieździste niebo zapraszało do obserwacji ciągle jeszcze aktywnych Perseidów. Ancorek wpakował się od razu do namiotu i usnął. Ja zająłem się gwiazdami, a po jakimś czasie, po wejściu do namiotu, okazało się, że na moim miejscu pod namiotem jest spora górka pod plecami. Ponieważ namiot ze śpiącym w nim Ancorkiem dość trudno przemieścić, zająłem się znowu obserwacją gwiazd.


czas płynął...


Położyłem się spać na około dwie godziny. Gdy obolały wylazłem przed świtem, zobaczyłem fantastyczny wschód Wenus.


Po wschodzie planety Wenus już nie było śladu, wtedy wzeszła druga Wenus, czyli z namiotu wyłonił się Ancorek, opatulony w co się dało.


Złożyliśmy nasze graty i poszliśmy na nasz parking


Ja zająłem się składaniem rowerów, a Ancorek tymczasem...


... zabunkrował się w aucie, żeby się ogrzać, po mroźnej, w jego rozumieniu, nocy...


... i zająć się swoją pasztetową.


Pierwszy zjazd do Cogne


Jeszcze nie było dużo ludzi, ale swobodnie biegające psy już się zdarzały






Widok na Cogne


Widok na Cogne z drogi do Gimillan




Ukwiecone balkony w Cogne


Po kolejnym wjeździe do Valnontey, postanowiliśmy po prostu uwalić się w cieniu drzew, żeby trochę przeczekać upał


Aymavilles. Tu czekała na mnie Ani, zdecydowaliśmy bowiem, że szkoda takiego fajnego, długiego zjazdu nie wykorzystać rowerowo, więc chociaż jedno może zjechać rowerem.


Zarys trasy:
Pokaż trasę GPS